"Yaşadıkça, varlığı anlamını yitirmeye başlamıştı. Düşündükçe tuhafına gidiyordu.
İnsan yaşamak için doğuyordu ne de olsa. Öyle olduğu halde, yaşadıkça yaşadığı ölçüde içinin boşaltıldığını, bomboş bir insan haline getirildiğini hissedebiliyordu. Üstelik, daha ileri ki zamanda da, yaşadığı sürece içinin boşalmaya devam etmesi, dımdızlak, değersiz bir insan haline gelmesi olasıydı.
Yanlış olan da buydu. Bu akışı bir yerlerde değiştirebilecek miydi acaba?"
Sayfa 456 - Doğan KitapKitabı okudu
··
1 artı 1'leme
·85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.