Mutlu muydu peki? Aile, okul, toplum ve ülke akılsızlarla dolu olduğu için böyle akılsız çocuklar yetişiyordu. Pis, zayıf, kötü kokan, çirkin, burunsuz ve gözsüz ama mutlu çocuklar. Bu çocuklar toplum ve ülkenin aynası ve yetişkinlerin cezasıydı. Büyüdüklerinde ülkelerini pislikten, zayıflıktan, kötü kokudan ve çirkinlikten kurtaramayacaklardı. O devasa yok edici parmağın Kedi Ülkesinin umudunun üzerinde olduğunu gördüm tekrar. Hiç umut yoktu! Çok eşlilik, özgürce birlikte olma. Bunlar sadece "o iş" içindi. İnsanlar kendi milletlerinin geleceğini hiç düşünmüyordu. Hayatı seviyorlardı. O devasa yok edici parmağın hemen altında yaşamayı seviyorlardı. Gebermeyen hayaletler!
Sayfa 114 - 4. Basım Ekim 2023 İstanbul Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.