"Bundan aylar önce, her şey gün gün kötüleşip de ben henüz daha da kötüye gideceğini bilmezken, bir gece delirdim. Şaka yapmıyorum gerçekten onun gibi bir şey oldu. Ağaç evdeydim. Bunaltıcı bir sıcağın ardından gece hiç beklenmedik bir fırtına çıktı. Birden kapkara bulutlar sardı her tarafı. Yağmur başladı ama nasıl şiddetli. Şimşek, gök gürültüsü, rüzgâr... Ağacımla beraber ben de sallanmaya başladım. Halihazırda içim de sallanıyordu zaten. Canhıraş kendimi balkona attım. Anında sırılsıklam oldum, anında üşüdüm, anında korktum. Tam geri dönüp içeri giriyordum ki, "Gelsene sen buraya!" diye biri seslendi. Başımı arkaya bir çevirdim, tövbe yarabbim, karşımdaki kendimdim! Dedim ya, biraz patolojik bir olaydı kabul ediyorum. Yetkilileri arayıp beni ihbar etmeden önce, lütfen yazdıklarımın devamını da oku Osman.
İşte o gece bir güzel konuştum kendimle. Dedim, "Kızım olay nedir?" Dedi, "Böyle böyle." Dedim, "Ne yapmayı düşünüyorsun, bu şekil durup üzülecek misin?" Dedi, "Bilmiyorum, başka yolu var mı?" "Var," dedim, "var", tane tane anlattım bütün yolları. Bir güzel dinledi. Önce hepsi zor geldi tabii, hepsi için belli bir efor gerekliydi, hiçbirine halim yokmuş gibi hissediyordum kendimi. Ama fizik yasaları dedim, entropi dedim, matematik dedim. Felsefe dedim, evrim dedim, denge dedim. Aklıma ne geldiyse sayıp döktüm ispatlamak için, Bilimi, tüm mızıklanmalarıma siper ettim. Epey etkileyici konuştum açıkçası. Yağmurun altındayım bir de böyle, ıslanmışım, şimşekler vuruyor yüzüme... Bir hoş oldu içim. Mümkün olsa kendimi kendi dudaklarımdan öpecektim. "Halledebilir miyim sence?" dedi. "Halledersin," dedim, "hem ben seninle her yere gelirim"... İnandım kendime inanır mısın? Onu diyorum işte, kendine inanırsan da kurtulursun Osman.
O günden beri kendime kendimin en kral arkadaşı muamelesi yapıyorum anlayacağın. Acıkınca canı ne isterse onu ısmarlıyorum, bunalınca çıkıp bir hava aldırıyorum, kafası bozuksa içmeye gidiyoruz beraber, ağlamaya başlarsa bir komiklik yapıp güldürüyorum filan. Çok eğleniyoruz biz. İnsan bir dertle boğuşurken hiç geçmezmiş gibi hissediyor ya, o gece, hava bunaltıcı bir sıcaktan şiddetli bir fırtınaya dönünce, işlerin de nasıl şak diye değiştiğini tüm hücrelerimle gördüm işte. Kendimi de şimşekler altında iyice gördüm. Bu yüzden gönül rahatlığıyla diyebilirim ki, valla iyi ki doğmuşum be Osman."
Sayfa 118Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.