Aylin Balboa

Aylin Balboa'nın an itibariyle tek kitabından bahsederken öncelikle yazardan bahsetmek gerek.

"Belki Bir Gün Uçarız"ı okurken yazar bir anda karşımda belirdi sanki. Aylin hanım bir eline çayını ve diğer eline bisküvisini almış, bisküvisini çayına bana bana anlatıyor. Bacak bacak üstüne atıp koltuğa oturmuş. Klasik takım elbisesini giymiş - şaka şaka klasik takım/etek falan giymemiştir o- eşofmanı üstündedir elbet. (Bu intıba kitabın ortasında oturdu, kitabın sonuna doğru iş yerine takım elbise yerine eşofmanla gittiği için patrondan azar işitme mevzusu beni güldürdü) Neşeli, arada heyecanlı, genelde de rahat ve umursamaz tavırlarıyla anlatıyor yaşadıklarını. Hızlı hızlı konuşuyor tahminimce, hep de güldürüyor beni, tam kahkaha attıracak derken gözlerinden yaşlar süzülüyor; başlıyor ağlamaya, duramıyor siz de başlıyorsunuz ağlamaya... Derken öyle bir espri patlatıyor ki başlıyorsunuz ağlarken gülmeye... Bu nasıl yazar demeyin canım, tam bir kadın işte.

Anlatmaya çalıştığım yazarın doğallığı, samimiyeti. Sırf doğal yazayım diye yazanlardan değil Aylin Balboa, o samimiyeti geçiriyor bence okura. Tek kitabı ve dergi yazılarından gördüğüm bu tarzı, başarılı bir şekilde yazıya aktarıyor.

Ne anlatıyor derseniz net bir bilgi veremeyeceğim. O kadar hızlı konuştu ki, yani sayfaları kitabın akıcılığına dalıp o kadar hızlı çevirdim ki, ne anlattı hatırlamıyorum. Ne anlattığına dair kitaptan kopya çekeyim mesela : "Anlattıklarımı hiç aşk acısı çekmemiş birinin anlamasının imkanı, çekmiş olanlaraysa anlatmamın fazla lüzumu yok. Siz ne yaşadıysanız ben de onu yaşadım." (Sayfa 110) Birbiriyle bağlantılı hikaye veya anılardan oluşan eser, çocukluğundan gençliğine bir kadının duygularını çok iyi yansıtmış. Alıntıda belirttiği gibi kitabın ana konusu aşk. Aşk olmadan hayatta her şey yarım kalır.

Son olarak ne söyleyeceğimi bulamamış olarak yazıma son vermek istiyorum. İyisi mi ben yine yazardan kopya çekeyim:
"Kafası kesilmiş bir tavuğu koşarken düşünün. Düşündünüz mü? Tamam şimdi unutun. Çünkü unutmamız gereken çok şey var." (Sayfa 109)

Aylin Balboa yaşamayı, okumayı, düşünmeyi bana sevdiren yazarların en başında diyebilirim. Bu kitabı içimde çok farklı hisler uyandırdı. Başucu kitaplarımdan biri olmaya hak kazandı.

Kendini nasıl tanımlar insan? Başkalarının dayatmalarıyla yoğurulmuş bir hayat garibesi mi yoksa kendi düşüncelerinin etkisinde yaşama devam etmeye çalışan ölüm makinesi mi? Hangisini seçerseniz seçin kendinizden bir parça bulabileceğiniz bir hikaye. Delirmek için tüm şartlar müsait ama deliremiyoruz. Yaşamın bir gün biteceğini bildiğimiz halde hiçbir şey olmamış gibi hayatımıza devam ediyoruz. Sizce de bir gün belki uçarız değil mi?

Aylin Balboa’nın blogger kimliğini bir kitabın içerisine sığdırdığı eseri, Belki Bir Gün Uçarız oldu. 2014 yılında yayımlanan eserin ardından Balboa'nın blog takipçileri, kitabın bloğun aksine argo kelimeler içerdiğini fark etti.

Aylin Balboa’nın blogger kimliğini bir kitabın içerisine sığdırdığı eseri, Belki Bir Gün Uçarız oldu. 2014 yılında yayımlanan eserin ardından Balboa'nın blog takipçileri, kitabın bloğun aksine argo kelimeler içerdiğini fark etti. Yazar cesur ifadelerini o kadar yerinde kullanıyor ki, okurken gaza gelip siz de katılabiliyorsunuz, muhabbete.

Kitap bir insanın değil, her insanın mutsuzluğunu anlatıyor. Çok yalnızım, terk edildim diye de bağırmıyor; yalnızlıktan nasıl bir insan daha doğurulur, terk edilirken gurur nasıl ayaklar altına serilir, yere serilen gurur ayaklarını sıcak tutar mı, bunu anlatıyor.

Açıkçası kitabı anlatırken bile yazarın anlatımının üzerime yapıştığı bir eser, Belki Bir Gün Uçarız.

Her insan başka bir insanı kaybetmenin acısını yaşamıştır ya da yaşayacaktır. Romanın sahibinin kayıplarına verdiği tepkiler yine hepimizin verebileceği kadar kalp kanatan cinsten. Kitabın anlatımı çok güçlü, konuşma dilinde ve akıcı. Ben kalp Aylin Balboa. Çünkü hemşerilik bunu gerektirir ;)

Çok merak ederek aldığım bir kitaptı. Yazar kendi hayatından kesitleri eğlenceli bir bakış açısı ve dil ile yansıtıyor. Keyif alarak okudum .Kim bilir, belki bir gün uçarız.

•“ Ben yoruldum . Genel yoruldum böyle, komple yoruldum . Saçlarım bile yoruldu yani , tepeden tırnağa diyorum ciğerlerim dahil , daha nasıl uzatabilirim ? Uzatmayayım . “ • “ İnsanlardan korkmaya başladım lan ben . Daha önce hiç insanlardan korkmamıştım . Buna üzülüyorum . Yalan filan söylüyorlar olum , hayatımda böyle saçma şey görmedim . “ • " Zaman ' ı benim kadar iyi bilseydin , dedi Şapkacı , onu harcamaktan söz açmazdın . " • #kitapyorumu
Kitap zevk-i çok başka bi olay arkadaşlar . Herkes , herkesin tavsiye ettiği kitabı okumamalı hayatın her alanında olduğu gibi kitaplarda da herkesin keyif aldığı tarz çok başka bir kes daha anladım herkes lafını da ne kadar kullandım bu arada neyse konumuza dönelim Kendinizi romanlara kaptırmış tam gaz gidiyorsunuz . Sonra elinize #belkibirgünuçarız ı alıyosunuz ve hooop ! birden o müthiş roman havasından çıkıyosunuz . Bir tür hayal kırıklığı.
Ya da romanları peşpeşe deviriyosunuz biraz soluklanayım kafa dağıtayım diyosunuz . Alıyosunuz elinize Belki Bir Gün Uçarız ’ ı . Süper tam da buna ihtiyacım vardı diyosunuz . O zaman tamam
Ben ilk yazdığımı yaşadım . Çok kötü diyemem ama Valla bayıldım desem yalan olur psikolojisi bozuk bir kadının hayatından bolca kesitlerle dolu ‍ tam da bu ara nasıl benlik değil anlatamam . .
keyifli okumalar .
Güzel bir hafta sonu dilerim
#okudumbitti #okumakgüzeldir #kitapkurdu #okuyun #okuyunokutun #zümreninkitaplığı

Aylin Balboa dünyayla derdi olan bir yazar. Okurken derdinin satır aralarına sindiğini bile hissediyorsunuz. Dünyayla derdi olan herkeste ince bir mizah vardır, onda da var. Metroda okuduğum bazı sayfalarda fütursuzca güldüm... Sonra bazen çok öfkeli, hatta ekseriyetle çok öfkeli, kimi zaman çok kederli, yer yer de insanlardan beklentisi var. Abisinin hastaneye yatması ve ölümü, eski sevgilisinin ziyareti, hastane maceraları, günlük hayatta başına gelen şeyler... Kalabalık bir şehirde, geniş bir toplumda ve kayıpların arasında Aylin Balboa bazen çok sıkışıyor. Patlayacak gibi oluyor. Bu kitap da onun bir yansıması. İyi ki yazmış. Var olsun.

Kitaptan kısa bir pasaj: Taze ayrıldığı sevgilisini, telefonunun şarjı bitene kadar anlatan arkadaşından ve taksicinin onu gideceği yere dolandıra dolandıra getirmesinden sonra, bir de üstüne doğalgaz aboneliği almak için çok sıra bekleyeceğini öğrenince dediği: “Tanrı benden hatırı sayılır bir cinnet bekliyor olmalıydı.” Aylin Balboa Belki Bir Gün Uçarız

Son sayfa bittikten sonra yüzümde tam olarak tarif edemediğim tuhaf bir gülümse varsa işte o kitaplar beni hayata daha da çok bağlıyor.Belki Bir Gün Uçarız histerik bir kitap bence.Bazen sesli gülüp diğer sayfada içimin acıdığı bir kitap oldu.