Bir koltuk 4,7 milyon dolar.
Parayı verenin lehinde yasal değişikliklerin ve kararların çıkmasını sağlamak; bu işi yaparken de, karar vericilerle, para vericileri buluşturne Amerikanca terimler kullanarak “Lobi Şirketi” demenin bir nedeni olmalıdır. İşte Charles Lewis de ABD halkı adına bu nedeni arıyor; “Lobicilerin parlamento işlerinde yürüttükleri ticaretin ne denli yoğun ve o denli de getirici olduğunu merak edenler, bu sayıları anımsamalıdırlar” dedikten sonra ekliyor:
“Bağış yapanlarda büyükler de siyasal oyunu içerden oynuyorlar. CPP(Center for Responsive Politics) ye göre 1996'da senatoda bir koltuk elde etmenin ortalama bedeli 4,7 milyon dolar ve temsilciler meclisinde bir üyelik kazanmanın ortalama bedeliyse 674.000 dolardır. Bu paraları arka bahçedeki mangal partilerinde toplayamazsınız... Siyasal kampanyalar kaçınılmaz olarak, derin cepli bağışçılara, şirketlere, sendikalara ve federal devlet dairelerinde görülen işlere bağlıdır.”
Bu çok ama çok ayrıcalıklı bir oyundur ve para, yalnızca parlamentoya girişi sağlamakla kalmaz, orada yapılacak işleri de satın alır; çünkü Amerikan usulü demokrasi parasız olmaz.
Sayfa 197Kitabı okudu
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.