Küçük bir zenci çocuk, şehrin lunaparkında dolaşırken bir satıcının elindeki balonları seyre dalmıştı. Her renkten ve her biçimden balonlar, ışıl ışıl parlıyordu.
Derken, birdenbire kırmızı bir balon, baloncunun elinden kazayla kurtularak havada uçtu, uçtu, uçtu ve nihayet aşağıdan seçilemiyecek kadar yükseldikten sonra gözden kayboldu. Bu manzarayı seyretmek için öyle bir insan kalabalığı toplanmıştı ki, satıcı, bir tane daha bırakmanın, iyi bir reklam olacağını düşünerek havaya parlak sarı renkte bir balon daha bıraktı. Arkasından bir tane de beyazını çözdü.
Küçük zenci çocuk, olduğu yerden büyük bir hayranlık içerisinde, ardı ardına uçan rengarenk balonları bir zaman daha seyrettikten sonra:
“Baloncu amca" dedi. “Acaba bir de siyah renkte balon bıraksaydınız, ötekiler kadar yükselir miydi?” Baloncu adam, anlayışlı bir bakışla çocuğa tebessüm ederek, siyah renkli bir balonu boşluğa bırakırken cevap verdi:
“Yavrum, bizi yükselten dışımızdaki renk değil, içimizdeki sevgidir.”
(Lyle D. Flynn)