pek metin bir kalp ile başlayan bu aşk şimdi bir cinnete dönüyordu. nigâr'ı delice seviyordum, bundan şüphe etmek kabil değildi. nigâr'ın beni sevmediğinden emin bile değildim. bundan emin olsaydım, onun kalbine yabancı olduğumu bilseydim yeisime hükmetmek, feryat eden bu aşkı iskat etmek mümkün idi. lakin şüphe kalbimde bir ümit besliyor, bu ümit benim kuvvetlerimi tatil ediyordu. yeisin cüreti kadar ümidin de zaafı vardır.
Sayfa 86Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.