“Seni seviyorum dediğimde bunu küçültmemiştim, hiçbir genelliği yoktu… öyle sana has, öyle senin içindi ki. Gönlünün bir dalı kırılsa sanki benim kalbim tuzla buzdu. Gözlerin azıcık yaşarsa benimkiler kan ağlardı.
Gamzelerini çıkaramadığım her gün kötü geçmiş bir günken, yanağıma konduramadığın o tek öpücüğün yasını tutmakla çok mu haklıydım, bencillik miydi bu?.
Seni seviyorum çünkü bu herkesin aşkından, herkesin sevgisinden büyük… bir annenin çocuğuna hissetttiği gibi her anne muhakkak en güzel çocuğunu bulur ya… en güzel sendin sevgilim, en değerli, en benim için…
Seni soruyorum, kimseye değil kalbime.. yüzüme bir gülümseme gönderiyor ya hemencecik. Ne kadar şanslıyım diyorum, ne kadar zor bulanan bir şeyi tattım, gördüm, kokladım… bir daha nefes almasam da olurmuş gibi üstelik.
Ben bunları sarhoşken yazıyorum ama sen ayık oku n’olur belki de çöp bunların hepsi… ama seni düşünen bir kalbin gülümseyişi bir ihtimal geri dönüştürülebilirdir, hıı?”
~ ben’den ~ 19.02.204 ~ 03:58 ~
·
188 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.