Dün düşünceler içinde bir cümle düşmüştü dimağıma. İstisna ve harika bir cümleydi. O an not aldım aldım idi. Ama maalesef yoğunluktan not alamadım. Bir dala konup rüzgarın en hafif üfüldemesiyle ürküp uçan bir kuş gibi o cümle uçtu, unuttum. Sonra unuttuğumu hatırladım.. Neydi, neydi o cümle diye hayli düşündüm ancak hatırlayamadım. Biri gelir geçer de kokusu kalır ya bir müddet o yerde.. O misal bir gün sonra bugün *çılgın kalabalıklardan uzak* kitabının 321.sayfasını okurken; "Birkaç ay önce Boldwood'un böyle bir toprak işini unutması, bir denizcinin gemide olduğunu unutması kadar gülünç ve akla sığmaz bir şey olurdu." cümlesiyle dün unutup hatırlayamadığım cümleyi anımsayarak tebessüm ettim. Zihnime evrenin neresinden neyle geldiğini bilmediğim ve değip geçen bu cümleyi birgün sonra okuduğum bir kitabın 321.sayfadaki bir cümleyle hatırlayacağımı hiç akletmezdim. Gerçekten unutmak var mıydı?. Zihne herşey farkında olmadığımız bir şekilde kodlama yapılıyordu. Ve anımsatıcılar ile tak diye o istediğimiz bilgi gözümüzün önüne zamansız konuluyordu. Ne muazzam bir yaratım ve sistem ile donatılmıştık. İnsan insanı okumalıydı önce. Zaten her kitap yazarının akıl, kalp, ruh manzaralarını yansıtan bir insan eseri değil miydi. Sonra kainat kitabını. .. ✍🏻
·
77 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.