Benimle konuşan kitap...
Yeni, yine, yeniden Serhat Kaya
İlk kez pandemi sırasında kalemiyle tanıştığım kitap 
Umursama olmuştu, sanki karşımda sohbet edercesine bir anlatım dili vardı ve bundan çok etkilenmiştim. Çünkü kişisel gelişim türünde okuduğum neredeyse tüm kitaplar direktifler yağdırıyor, sev, terk et, bağışla vb diyordu ve bunu faydalı bulmuyorum, ancak Serhat Kaya probleme işaret ederken kendisi bu sorunu yaşarken ve problemi aşarken hangi süreçlerden geçtiğini daha gerçekçi ve uygulanabilir önerilerle aktarıyordu. Katarsis'ten önce Azad isimli romanını okudum ve onu da beğendim ama yine de yazarın anlatı ve deneme türünde (her ne kadar tür kişisel gelişim kategorisinde olsa da) yazmasını daha çok sevdim. Mesela Huzursuzluğu Kitabı'nı okuyanlar veya F. Pessoa'yı sevenler Serhat Kaya'yı da sevecektir çünkü ben okurken tarzlarını benzettim. Katarsis kitap özelinde hızlı okunan akıcı bir eser olmuş, konular ön söz'den itibaren iç içe ilerliyor ve okuyana kendini iyi hissettiren deneyimlerin aktarımı ile devam ediyor. Kitabın içindeki Yalnızlık Edebiyatı, Hayat Otabanı, Muamma, Arınmanın Merkezi ve Asıl Mesele adlı bölümler en çok beğendim bölümleri oldu. Bu türü sevmeyenlerin dahi, karşısında kendisine zaman ayıran biri varmış oturmuş sizi dinliyor ve size anlatıyor formatında yazılmış bir eser olduğu için Katarsis'i bir gün mutlaka okumalarını önerebilirim.
Katarsis
··
6 plus 1
·1,707 views
Sevgili kitap dostlarım, en başından içtenlikle yapılan karşılıklı yorumlarınıza ve kitaplarımı okumak için ayırdığınız tüm zamanlara ayrı ayrı teşekkürler. Herhangi bir akıma dahil olmak yada dahil hissetmek zorunda olduğumu(zu) düşünmüyorum. Okuduğumuz yazılı metinler zihnimizde hep var olan duygu ve düşüncelere temas edip benzeşen karşılıklar buldukça içselleşebiliyor ve bir nevi düşüncelerimizin gölgesiyle bir eserde bir sinema filminde yada bir heykelde buluşabiliyor, yakınlık hissedebiliyoruz. Ancak akımlar kapalı parantez alanları gibidir. Çok keskin köşeleri olan yazarlar dışındaki tüm yazarların farklı eserlerini okuduğunuzda okuduğunuz metinleri neredeyse onlarca farklı akımla bağdaştırmanız mümkün olabilir. Dolayısıyla akımları değil, okurken düşündüklerinizi, hatta daha önemlisi her geçen gün daha yoğun bir şekilde yüksek uyarıcılarla bezeli bir hale gelen Dünyada maruz kaldığınız tüm karmaşalardan arınıp hissettiklerinize odaklanabiliyor, kendi iç sesinizi daha yüksek sesle duyabiliyor olmanızdır, tabii hepsi işin bencesi, yani subjektif. Gerisi size ve güzel gönüllerinize kalmış, sevgi ve hürmetle.
Hocammmmm çok teşekkürler yorumunuz için, kaleminiz daimi olsun, saygılarımla
1 next answer
Umursama'yı ben de okumuştum, çok sevmiştim, Katarsis'i henüz okumadım ama mutlaka okuyacağım. Bir sonraki kitabınızı keyifle okumanızı dilerim.
Yorumunuzda bir yere katılmadım, yazarın natüralizme daha yakın ve temsil ettiğini düşünenlerdenim çünkü Katarsis dışında 5 kitabını da okudum, özellikle Azınlıkta Kaldık'ı okumanızı öneririm, ne demek istediğim daha net anlaşılacaktır. Ben de ilk fırsatta son kitabını okuyacağım umarım beğenirim çünkü Azınlıkta Kaldık'ta benim için çıta epey yükseldi artık daha zor beğeniyorum :)
Elbette katılmayabilirsiniz ve yazarın A. Kaldık eserini henüz okumadım ama ben yine de Pessoa lezzeti aldım kaleminden, yakın olduğu akımın da modernizm olduğunu hissettim, umarım yorumlarımızı görür ve kendisi bir açıklama getirir demekten fazlası gelmiyor aklıma :-) Yorumunuza teşekkür ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.