Harikliya'yı Tekirdağı'nda tanımıştım... Benim indiğim otelin karşısinda,bir evde oturuyordu. Kumbağ'a giden yol üzerinde azmı gezdikti, azmı dolaştıktı! Bir gece, gizlice benim otele aldım. Yani sizin anlayacağinız, dertsiz basıma derdi satin aldım. Artik Harikliya bir daha benim yanimdan ayrilmadı. Bir daha ayrılmadı diyorsam yani bir müddet için... Birkaç sene için... Birkaç sene... Anası da ara sıra gelirdi yanımıza. Tekirdağı'nda geçirdi zim bu birkac sene ömrümün en mesut günleridir. Mehtapli gecelerde Kumbağ'a giden yolda Harikliya'yla kol kola sabahlara kadar gezişimiz hålå gözlerimin önünde dir... Hey gidi günler hey..."