Yabancılarla konuşmak, belki de kendini ilk kez tanıtmak için sana verilen en büyük fırsattır, kim bilir. Bir gün bir taksiden inersin ve inerken ne annene ne terapistine ne de en yakın arkadaşına söylemediğin bir şeyi söylediğine şaşarsın. Kendinden bunu duyduğuna şaşarsın en çok. İnsan ne kendini ne de aynı evde 50 yıl yaşadığı insanı tanımadan bu dünyadan gidebilir. E bu biraz yazık olur tabii. Bir lunaparka girip hiçbir şeye binmemek olur bu. Bir bahçeye girip, hiçbir çiçeğe bakmamak. Bir sofraya oturup, hiçbir şeyi tatmamak olur. Hayatı ısırmak gerek. Seni havaya attığında tutacağına inanmak gerek. Umut adı onun da. Başkaları cehennemdir demişti Sartre, ama sakın cennetimiz olmasın?