İnsan dostunu satar mı hiç?” dermiş hep.
Yol Senin İçinde
Köyün birinde yaşlı bir adam yaşarmış. Oldukça fakir. Ama kral bile onu kıskanırmış. Beyaz bir atı varmış herkesin dilinde olan. Kral atını alabilmek için koca bir hazine teklif etse de yaşlı adam satmaya yanaşmamış.
“Bu at, bir at değil benim için. O benim kıymetli dostum. İnsan dostunu satar mı hiç?” dermiş hep.
Bir sabah bakmışlar ki, atın yerinde yeller esiyor.
Köylü toplanmış hemen ihtiyarın başına, başlamışlar söylenmeye:
“İhtiyar bunak! Bu atın sana yâr olmayacağı, çalacakları besbelliydi. Krala satmış olsaydın hayatını yaşayacaktın. Şimdi ne paran var ne de atın.”
İhtiyar “Karar vermek için acele etmeyin” demiş. Sadece ‘At kayıp’ deyin. Çünkü gerçek olan bu. Bunun dışındakiler sizin yorumunuz ve kararınız. Atımın kaybolması talihsizlik mi yoksa şans mı bilmiyoruz.”
Köylüler ihtiyarın söylediklerine kahkahalarla gülmüşler. Ama at bir gece ansızın dönmüş geri. Meğerse kimse çalmamış atı zaten, dağlara gitmiş kendi kendine.
Dönüş yolunda da, vadide denk geldiği 12 vahşi atı peşine takıp getirmiş.
Köylüler, ihtiyar adamdan özür dilemişler.
“Sen haklı çıktın ihtiyar. Atın kaybolması şanssızlık değil, tamamen bir devlet kuşu oldu senin için. Bir sürü atın var artık.”
“Yine acele karar veriyorsunuz” demiş ihtiyar. “Sadece atın geri geldiğini söyleyin. Tek bildiğimiz bu. Sonrasının ne getireceğini bilmiyoruz. Sadece ilk cümlesini okuduğunuz bir kitap hakkında nasıl doğru fikir yürütebilirsiniz?”
··
1 artı 1'leme
·341 görüntüleme
Bu hikaye devam ediyor aslında..
Yıllar önce okumuştum.
Tabi bu paragrafa kadar verdiğiniz ana fikir gayet güzel olmuş.
Tamamının ana fikri her şer de bir hayır
Her hayır da bir şer vardır.
Çıkarımım;
Mevla görelim neyler, neylerse güzel eyler.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.