Özleyiş
Çöl, kentleri özletir. Su özleminden seraplar türer. Eser, bir bakıma, çöldeki insanın metropolisi kafasında canlandırışından doğar. Malzemede ölür eserde diriliriz. Bundandır ki, dünyada ölüş bir dirilişe çıkıştır. Üstünlükyolu, tabii çıkıştan daha önce davranır. Daha dünyadayken dünyadan çıkmak gerek. Ölmeden önce ölmek gerek. Ölümle gelen gelmeden, ölümün bütün şartlarıyla varoluşu kucaklar ve sararsan, ölüme en yaklaştığın yerde özleyişin gözden inci gibi yaşlarla aktığını görür ve gönlünün doğusundan sevgi güneşinin yükseldiğini farkedersin.
Sayfa 22 - DirilişKitabı okuyor
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.