Yazarımızın da dediği gibi; "En zavallı en ürkütücü, en acınası mâhluk sorgulama yeteneğini, yani iradesini ve aklını yitirmiş insandır." Hayatı sorgulamak, bilinmeyeni araştırmak ve olayları içsel süzgecimizden geçirerek anlamlandırmak önemlidir. Tabi ki bu kimi zaman zordur. Çünkü içsel hesaplaşma yaparak insanın kendisiyle yüzleşmeye her zaman cesareti yoktur. Cesaret, sorgulamanın ışığında aydınlanarak oluşur. İnsanı içinde bulunduğu dehlizden çıkarır. Bu nedenle kitabımız okuyucuya sorgulama adına gerçekçi mesajlar veriyordu. Verilen mesajlar sorgulamayan ya da gerçekleri görmemek adına maske takan insanların kendi elleriyle kendi sonunu getirdiğini hatırlatıyordu. Hatta sadece kendi sonlarını getirmiyorlardı. Fütursuzca tahrip ettikleri dünyanın, dolayısıyla kendi nesillerinin devamının da sonunu getiriyorlardı. Aslında insan kendi öz çocuklarının mirasını mahvediyordu. Ama ne yazık ki bunun farkında bile değildi! Yaşadığımız dünyanın yok oluşa doğru gitmesi kesinlikle ürkütücü bir tablo oluşturuyordu. Yazarımız da bu tabloyu yedi basamaklı bir yok oluş destanı olarak gözler önüne sermişti. İlk basamak dünyanın sonunun nasıl olacağını, ikinci basamak yok oluşa şahit olan son insanı, üçüncü basamak kıyamet gününü, dördüncü basamak insanın sorgulanacağı Ulu Divan'ı, beşinci basamak Hakk'ın tecellisini anlatıyordu. Altıncı basamak bana göre en önemlisiydi. Çünkü okuyucunun kendisiyle yüzleşmesini sağlayan soru-cevaplardan oluşuyordu. Yedinci basamakta ise insan hakkındaki İlahi hüküm yer alıyordu. Anlayacağınız üzere sorgulama derin bir boyut kazanıyordu. Anlatımda bize eşlik eden didaktizm sanatı başarıyla icra edilmişti. Türü seviyorsanız okuyup çıkarımlarda bulunabilirsiniz. Peki siz yeryüzündeki son insan olsaydınız neler yapardınız, ne hissederdiniz?

Son İnsan, Mahşer, Ulu DivanSaffet Akkaya · Kaktüs Kitap · 09 okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gizem Kısacıklar