Son zamanlarda içimde bir şeyler yıkılmaya başlamış gibi beni boğan bir izlenimden kendimi alamıyorum... beni bütünleştiren bir eksen bir anda kırılmaya başlamış... ayaklarımın altındaki zemin kayıp gidiyormuş... içimde bir şey felce uğramış gibi... bazan bana öyle geliyor ki, ben kendim değilim de, gerçekten kendimmişim gibi oynuyorum sanki... içimde, her şeyin kaynaklanıp geliştiği sağlam bir dayanak noktası yok, eksik... dolanıp duruyorum... rastlantılara ve savrulmalara bırakmışım kendimi... boşlukta bir yere düşmekteyim ve artık herhangi bir şeye tutunamaz durumdayım... bir bakıma ne olacak diye bekler gibiyim ve kendi yaşamımın bilinçli öznesi değilim artık, onun edilgin nesnelerine dönüşüyorum... bazan içimde öyle bir his oluyor ki, yalnızca zamanın geçişine güçsüzce kulak vermekten başka hiçbir şey yapılmasın istiyorum.
Sayfa 122Kitabı okudu
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.