Hayattaysak, bir ömrümüz ve bu ömrün bir de kalbi varsa eğer elbet bir taş değecek. Taşın bıraktığı izlerin etrafını çevirmek, üzerine örtebilmek mühim olan. Bu ne ile mümkün? Sabrın, aşkın, umudun ve duanın o eşsiz gölgelerine ihtiyacımız var şüphesiz. Bu saydıklarımın gölgesinde hayata karşı bir çember çizebilirsek eğer yürüyüp gitmeyecek belki de hiçbir çatlak. Üzerine resimler yaparak, çizgilerine şarkılar söyleyerek büyüyecek ve güçlenecek çemberimiz. Ben bunlara inanıyorum artık. Hem neden inanmayayım? Ben değil miydim evimizin merdivenlerinde petibör bisküvilerimi yiyip bitirene kadar çok uzaklara giden babamın geleceğine inanan? Ben değil miydim uzaklara dalıp gittikçe göz çeperleri çember altına alınan?
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.