Füruzan'ın vefatından önce yayınlanan son öyküleri olması bakımından önemli bir kitap. Öykülerin ortak bir teması ya da mekân/zaman gibi bir öğesi yoktu. Kitaba adını veren ilk öyküden ziyade bir halk hikâyesine dayanan ikinci öyküyü sevdim. Önceki öykülerini okuyalı epeyce zaman geçtiğinden bir karşılaştırma yapamadım ama kalemini özlemişim.
