Kaç güneş var göğüs kafesimin içinde
Bir can böyle yanar mı
Cehennemin bir zerresi mi düştü yoksa ruhuma
Bir heves böyle kalır mı kursakta
Kaç fezayı kararttı bu ayrılık
Ufacık dahi bir ışık yok
Tüm yollar karanlık, tüm mezarlar sessiz yine
Kaç kainatın yükü var omuzlarımda
Hangi kanla boyadı sensizlik gözlerimin beyazını
Her gece sıçramak uykulardan
Her güne yorgun bir kalple uyanmak
Kelimeler yetmiyor, ilaçlar yetmiyor, sanırım hepsi faydasız
Gözlerimi kapıyorum sürekli seni düşleyerek
Açtığımda karşımda belirmeni bekliyorum
Yalnızlık şiddetli bir tokat gibi iniyor yüzüme
Ruhumu kaybettiğimi işte o zaman anlıyorum
Mehmet Gür