Spoiler içerir!!!! . . İlkler asla unutulmaz Hayatımız hep ilklerle başlar ve bu ilklerin büyük etkileri vardır.Her öğretmenin ve öğrencinin okuması gerektiğini düşündüğüm kısa ama bir o kadar da etkileyici bir kitap... Düşyen askerde öğrendiği okuma yazması ile çok veya az demeden bildiği kadarını köy çocuklarına öğretmeyi amaçlayan biridir.Bir gün köyde okul yapmaya kadar verir ve köylülerin tepkileri, eğitimin hor görüldüğü zamanda yıkık, viran ahırdan bozma bir yeri sınıf haline getirip evleri dolaşıp öğrencilerini toplayarak köy çocuklarına ders öğretmeyi amaçlayan biridir.Emeklerinin karşılığını da almıştırır.Eğitimsiz köylülere rağmen aynı köyden eğitim seviyesi yüksek bir nesil ortaya çıkıyor.Bu öğrencilerin arasından Altınay adında öksüz bir kız vardır.Fakat ona bakan yengesi Altınayı okula göndermek istemez, yanında evde iş yaptırmak, evlendirmek ister. İşte tüm bunlar karşı direnen öğretmen Düyşen kızı bir şekilde çekip güzel bir yolla adım atmasını, kente gitmesini sağlar. Altınay da okur ve büyük, tanınmış bir insan olarak bir süreliğine köye geri döner bu olay örgüsü üzerinden devam eder.Yazar bu eserinde de hiç bir şeyi üstelemeden her şeyi bütün trajikliğiyle anlatmıştır.2. Dünya Savaşı zamanında köylerde öğretmenlerinin fazla olmaması(öğretmen'in fazla olmadığı bir yerde yüksek eğitimin olmasını bekleyemeyiz.), eğitimin hor görülmesi, çocukların okumasına izin verilmemesi,küçük yaşta evlendirme... gibi olayları gayet güzel ve sıcak bir dille anlatılmış. Öğretmenlik hakkını verenler için çok kutsal bir meslek... Kendileri bilmese de öğrenciler üzerinde çok büyük etkileri vardır.Öğrenci üstünden 4-5 yıl geçse bile onu asla unutmaz ve kendisine rol model edinir.Öğretmenlik atama ve diplamayla olucak şey değil.Yanızca dersi anlatabilmesi değil öğrencisini anlayabilmesidir. Öğretmenlik bir meslek değil, bir iş değil.Öğretmenlik fedakarlık ister.Çok zor ve yorucu bir meslektir fakat günün sonunda öğrencilerin küçük bir tebessümünü görünce tüm yorgunluğun unutulduğu bir meslektir. Öğretmenler işe gidiyorum değil, okula gidiyorum, derler. Bunu bir meslek olarak görmekten ziyade bambaşka hislerle yapmak, bir çocuğun kalbine dokunmak, onun hayatı boyunca kendine örnek alacağı insan olmak, yüzlerindeki tek bir tebessümün sebebi olmak, hiçbir kan bağın olmadığı bir çocuk için gözyaşı dökebilmek, dertleriyle dertlenebilmek, sevinçlerinin vesilesi olabilmektir.Herkesin bir ilk ve en sevdiği öğretmeninin olması dileğiyle:)

İlk ÖğretmenimCengiz Aytmatov · Ketebe Yayınları · 20217,3bin okunma

·

4 artı 1'leme

·

176 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.