Çekilen onca acıdan sonra gelen mutluluk mu yoksa dengeli bir huzur mu iyi gelen insana? Bu kitabı okurken bunun ikileminde kalabilirsiniz. John gibi “vahşi” mi olmak isterdim yoksa tüplerden çıkan şartlandırılmış bebeklerden mi? Bazen çektiğimiz acılar bize dayanılmaz gelebilir, her şeyin bu noktada bittiğini düşünebiliriz ama bu acılar olmasa mutluluğun kıymetini bilebilir miydik? Kitapta acıların olmadığı bir dünya kurulmuş. Bu dünya sürdürülebilir bir hale getirilmiş. Bebekler tüplerden çıkıyor ve anne-baba kavramı yok. Her bebek ileride yapacağı mesleğe göre şartlandırılmış. Tek eşlilik kavramı yok. Herkes herkes içindir. Boşlukta hissedersen veya tadın kaçarsa hemen “soma” denen haplardan kullanıp mutlu olabilirsin. Aslında insanların çoğu duygusunu alınmış, bir nevi robotlaştırılmış. Bizler gibi olan “vahşi” yani her duygusunu normal bir şekilde hisseden, anne ve babası olan, tek eşli yaşam süren biri böyle bir dünyaya gelirse nasıl bir tepki verir? İşte olay döngüsü bunun üzerinden ilerliyor. Okurken farklı bir dünyaya geçtiğim kitaplardan biriydi. Baştaki soruya gelecek olursak benim cevabım da “vahşi” ile aynı: Mutsuzluğu, burada yaşadığın sahte, yalancı mutluluğa yeğlerim.

Cesur Yeni DünyaAldous Huxley · İthaki Yayınları · 202160,5bin okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nupel