Bırak aşk da payına düşeni varsın alsın.
"Çok mu mutluyduk/Yoksa çocuk muyduk/ Rengi var mıydı mesela / Yüzme bilmeyen denizin /Yamacından bulut çaldığımız dağın/Yolunu kestiğimiz ırmağın / Gidonu olmayan bisikletin/ Gökkuşağını indiren misketin / Küsmenin kızmanın ezmenin/Mavi miydi Gülüm / Mesela Kaf Dağındaki ölüm/Zamanın vicdanın şefkatin / Rengi var mıydı/ Çok mu mutluyduk/Yoksa çocuk muyduk"
Büyümek böyle bir şey midir bilmiyorum. Azar azar unutmak mıdır mutluluğun yoğunluğunu. Bükülen zaman ve mekâna, bilmeyi de mi eklemek gerek artık! Anlayıp, anlamlandırdıkça daha mı çok hissedilir yer çekimi; ya da "yer çekimli karanfil."
Velhasıl... aklın zıddı olduğu için akıl dışı davranması olağandır aşkın. Kimseye karşı adil olmak gibi bir derdi de yoktur. O yüzden özür dilemeyi bilmez!
Akılla kirletilmiş bir dünyada biraz temiz kalmak bile deli cesareti istiyorsa eğer, bırak aşk da payına düşeni varsın alsın. :)
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.