Kalemimin ucu yeterince körelmedikçe, açacağımı kullanmayacaktım. Söz vermiştim, kendime. Yeşil, jilet ve cam olana bakıp. Öyle olmadı. Sınıf öğretmenim kalemimi açarken öğrendim, sözün tutulacak bir yanı olmadığını. Söz, sadece sözmüş. Söylenir, denir, belki yenilir ve yutulur. Ama asla tutulmazmış.
Sayfa 13Kitabı okuyor
··
446 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.