Türk siyasetindeki öfke problemi
Piso bir askerine çayırdan dönerken arkadaşının nerede kaldığını bilmiyor diye kızmış. Onu arkadaşını öldürmekle suçlamış ve hemen ölüme mahkum etmiş.
Tam ölüm cezası uygulanacağı sırada kaybolan arkadaşa çıka gelmiş. Bütün ordu sevinmiş, bayram etmiş. İki arkadaş sarılıp birbirlerini öpmüşler. Cellat da ikisini almış Piso ya götürmüş. Herkes onun da bu işe sevineceğini düşünmüş ama tam tersi olmuş. Pison'un öfkesi henüz geçmediğinden, kendini utandıran bu gerçek karşısında iyiden iyiye azmış ve hırsının bir anda aklına getirdiği şeytanlıkla suçluları üçe çıkarmış; birinci askeri, ikincisini kaybettiği için ikincisini kaybolduğu için ve cellata da verilen emri yerine getirmediği için ölüme mahkum etmiş.
Öfke saklanmaya gelmez büsbütün içimize işler onu çıkarmanın ölçülü bir yolunu bulmak gerek.(montaigne denemelerden)
Bazısı Atatürk den
Bazısı Dinden
Bazısı Kürtten
Bazısı Devletten
Nefret ediyor ve bu öfkeyle de tıpkı piso gibi kendince şeytanlıklar yapıyor. Sonuç darmadağın bi halk kimsenin birbirini sevmediği garip bir ülke
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.