Derlerdi ki bir insan sevdiği birini kaybettiğinde yüreğine kırk ateş düşermiş. İçi öyle tüketircesine yanarmış işte. Kırkı çıkana kadar, her gün bir ateş sönermiş kendiliğinden ama o son ateşin sönmeye hiç niyeti olmazmış. Dağlar dururmuş yüreğini...
Sayfa 444 - Parola yayınlarıKitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.