Bodrum katı seviyorum. Bazen oraya dönmek istiyo rum. Bazen şu yeryüzünde inilebilecek en derin yer orasıy mış gibi geliyor. Kendi içimde bir bodrum taşıdığımı anla yalı çok oldu. Başlangıç noktam olduğunu keşf e ttiğimden beri sürekli oraya dönüyorum. Şimdi kendi bodrumumda yürüme ve onun duvarlarına dokunma cesaretine sahibim. Hatta basık tavanına bir lamba asmayı da planladım. Bodrum kat artık beni korkutmuyor. Oraya gitmek istiyo rum. Ama bu kez korkmadan ve açık gözlerle.