Ahmet Hamdi Tanpınar
Edebiyat tarihçisi Mehmet Kaplan, hocası Ahmet Hamdi Tanpınar’ın şiiri hayatının en büyük ihtirası haline getirdiğini fakat asıl yeteneğini şiir estetiğine göre kaleme aldığı düzyazılarında gösterdiğini yazar. Tanzimat’la başlayan Batılılaşma serüvenimizi, Doğu-Batı arasında sıkışmışlığımızı “Debussy’yi, Wagner’i sevmek ve Mahur Beste’yi yaşamak, bu bizim talihimizdi.” şeklinde özetleyen Tanpınar’ın, edebiyattan sonra en çok ilgilendiği sanatlar, resim ve musikidir. Bu ilgisini yazılarında, özellikle de romanlarında görmek mümkündür. Mahur Beste de, bu romanlarından biri. Tanpınar’ın “Huzur” ve “Sahnenin Dışındakiler” adlı romanlarında önemli bir motif olarak karşımıza çıkan “Mahur Beste”, bu kez başka bir romanın adı ve teması olarak karşımıza çıkar. Tanpınar, “Mahur Beste’yi yaşamak bizim talihimizdi” demekle kalmamış, acı bir aşk hikâyesini klasik musikimizin kalıplarıyla sayutladığı “Mahur Beste”yi yazmanın da kendisinin talihi olduğunu bize bu şekilde ifade etmiş…
