1992 yılının 25 Şubat’ı 26 Şubat’a bağlayan o yakıcı gecesinde 106’sı kadın, 83’ü çocuk toplam 613 Azerbaycan Türkü Rus destekli Ermenilerin katliamıyla hayatlarını kaybetti.
Hamile kadınların dahi Ermeni askerlerden kaçamadığı ve vahşice öldürüldüğü o gece, bütün Kafkas diyarları inledi, Turan illeri ağladı, İslam toprağı kor gibi dağlandı. Katliamın üzerinden geçen 27 senede her yıl düzenlenen “katliamı lanet” mitingleri dışında kayda değer bir gelişme ne yazık ki yaşanmadı. 100 yıl öncesinin savaş şartlarında ölen Ermeniler için yas tutan Avrupa ülkeleri, gözleri önünde gerçekleşen Hocalı katliamı karşısında cılız birkaç ses dışında üç maymunu oynadı. Emperyalistler bir defa daha insanlık hanesine değil, din hanesine bakarak karar verdiler.
Türk ve Müslüman Azerbaycan halkı o gece hem yetim, hem öksüz kaldı. Giden canların acısını, vatan bildikleri toprakları terk etmek kat be kat artırdı. Fotoğraftaki küçük kızın gözlerini rehin alan korkuyu dindiremedik bugüne kadar. Ama ümit ediyoruz ki, başka çocukların gözleri hiç tanımasın o korkuyu ve Hocalı’da Azerbaycan bayrağı yeniden dalgalansın! Türk dünyasının her bir ferdi en az bu yavru kadar sabırsızlıkla beklemeli o anı.
Derin Tarih Dergisi
5 yıl öncesine ait bir yazıydı. Facebook anılar hatırlattı ve paylaştım. Hocalı artık Azerbaycan kontrolünde.
“İnsan Hakları İzleme Örgütü, Hocalı Katliamı'nı Dağlık Karabağ'ın işgalinden bu yana gerçekleşen en kapsamlı sivil katliamı olarak nitelendirmiştir..” Söylediğiniz gibi Emperyalistler katliama yine insanlık ve vicdanla değil Haçlı zihniyeti ile bakmıştır.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.