Çok zaman önceydi. O kadar zaman önceydi ki 'zaman' diye bir şey yoktu. İnsanlar, güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı, bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı. Derken 'zaman' diye üç parçalı bir şey icat etti insan. Bir parçasına 'dün' diğer parçasına 'bugün' öteki parçasına da 'yarın' dedi. Sonra nasıl oldu bilinmez yada bilinir de söylenmez; fesat karıştı zamana ve insan unuttu bugününü. Dününü düşünüp pişman oldu, yarını için teleşlandı her daim ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıklarını güneş doğup batıncaya kadar yaşadı hep. Farkında olmadan rezil etti bugününü. Oysa yarın, bugüne 'dün' diyecekti, zaten dün de bugüne 'yarın' diyordu. Neysr beceremedi işte. Bir eliyle yarına, diğeriyle düne yapıştı yani; bugünü eline yüzüne bulaştırdı, mutsuz oldu insan. Ve ne gariptir ki yarının telaşını da dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı lakin bugünü hiç yaşayamadı; ne yarın ne de dün!
Sayfa 18
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.