düşünsene hızır bendim... birkaç sene önce okuduğum ve belki de sayesinde öykü okumayı sevdiğimi keşfettiğim o kitap. cengizhan konuş, "şifa gibi bir kitap" demişti onun için. hakikaten öyle. kiraz diye bir öykü var içinde. sırf onun için yeniden aldım, okudum. eski bir dostumla dertleşiyormuşum gibi hissettim. o zamanlar çok ortak yönümüz varmış ve birbirimizin dilinden çok iyi anlıyormuşuz ama yaş ilerledikçe dünyalarımız, ilgilerimiz değişmiş ama yine de çok sıcak sohbet etmişiz gibi hissettim. kiraz'a gelince. bir yaraya dokunmuş da sessiz sessiz masada oturmuşuz gibi oldu. sıcak, samimi, içten bir kitap. iyi ki var, iyi ki okumuşum. birkaç gündür birine hediye etmek için cebimde gezdiriyorum. becerebilirsem, elim boş gitmeyeceğim. beceremezsem, bugünleri hatırlatan tatlı bir hatıra olarak yanımda kalacak.