Çocuklarımıza mutluluğun anahtarını verebilmek için kendimizden başlamamız gerekiyor. Bizim toplumumuzda annelik kutsallaştırılmıştır. Saçını süpürge eden annelerimiz, fedakarlık yapması gereken annelerimiz, kendinden vaz geçen annelerimiz. Anne olduktan sonra, Kendiliğini unutan, unutturulan, bir insan olamadan, bir kadın olamadan, bir birey olamadan var olmaya devam etmesi istenen annelerimiz, ne kadar mutlu, özgüvenli, başarılı, kendine yeten, saygı duyan ve duyulan, seven ve sevilen çocuklar yetiştirebilir ki. Var oluş, bütünlük gerektirir. Kendini tamamlamayı, kendini tanımayı ve çoğaltmayı gerektirir. Eksilmeyi, azalmayı, görünür olmamayı değil. Önce bir insan olarak başlamalı ve kadın olarak, bir birey olduğumuzu kendimize hatırlatarak devam etmeliyiz. Annelik biyolojik ve doğal bir süreç. Bu süreçte "anne" bir birey olarak kendinden vazgeçmemeli.

Danimarkalılara Özgü EbeveynlikIben Dissing Sandahl · Koridor Yayıncılık · 2020128 okunma

·

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.