Ne okudum şimdi ben? Gerçekten kitap mıydı okuduğum yoksa Marmara'nın beyin kıvrımları arasında bir yolculuk muydu yaptığım? Sahiden de küçülüp küçülüp o beyin kıvrımlarının arasında dolaşsam o düşünceleri yakalayabilir miydim? O beynin içinde dolaşan düşünceleri bir sıraya dizip bana anlamlı gelecek şekilde okuyabilir miydim? Bilemiyorum. Belli ki oldukça farklı düşünen bir beyin bu. Üstelik satır aralarında okunan bolca hüzün de var. Ilginçtir, notlarda hüznü çağrıştıran şeyler yazmıyor olsa da insana verdiği duygu bu. Sanki istiyormuş ki anlasınlar. O söylemek istememiş; anlaşılmak istemiş. Böylesi daha mı önemliymiş? Bilemiyorum. Hiçbir kitabının basıldığını göremeden veda ediyor bizlere sevgili Marmara. Kendi isteğiyle üstelik. Gerçekten anlatamamış mı acaba? Anlatmış da anlayan olmamış mı? Şiirleri (böyle adlandırılabilirse diyor kendisi de) oldukça özgün oldukları su götürmez bir gerçek. Bu kitapta da şiirlerinin doğuşuna tanık oluyoruz. Aklına düşen her cümleyi bulduğu ilk kağıda dökmüş gibi görünüyor. Bazen kendi bile yakalayamıyormuş belli ki düşüncelerinin akışını. Kağıda dökerek bir düzene sokabileceğini mi düşünmüş hiç öğrenemeyeceğiz maalesef. Yine de çok hisli bir kadın olduğu da gözardı edilemeyecek bir gerçek. Defterler ve hatta Daktiloya Çekilmiş Şiirler ve Kağıtlar mümkünse bir arada okunmalı bana kalırsa. Eminim çok daha anlaşılır olacaktır. Itiraf ediyorum bazen öyle şeyler söylüyor ki çok önemli şeyler anlatıyormuş ama ben öyle yabancı kalıyorum olaya, hiç anlayamıyorum. Ama ilginçtir ki hiç anlayamadığım cümlelerde bile o duygu yoğunluğunu çok güzel hissettim. Ayrıca her sayfanın solunda kağıdın orjinalini, sağında daktiloya çekilmiş halini görmek çok güzel bir deneyimdi.

KağıtlarNilgün Marmara · Everest Yayınları · 20161,059 okunma

·

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.