Ata'nın elini öpmek üzere yanına girdim. İşleriyle meşguldü. Bir süre ayakta bekledim birden, derin bir iç geçirdi ve «- Allah!» dedi.
(O, bunu sık sık tekrarladı.)
Atatürk hakkında evelce çok şeyler duymuştum. Bu tesirle olacak bir hayli şaşırdım. O'nun ağzından (Allah) kelimesini duymak beni şaşırtmış ve heyecanlandırmıştı.
Ata'nın yüzüne şaşkın bir şekilde bakmış olacağım ki:
«- Sen dindar mısın?» diye sordu.
Ben de, derhal, hiç bir şey düşünmeden, ailemden aldığım din terbiyesile ve iki yüzlülük yapmış olmamak için:
«- Evet, dindarım!» dedim. Ve bu cevabımı nasıl karşılayacağını anlamak için ürkek ürkek yüzüne baktım. Cevabım hoşuna gitmişti.
«- Çok iyi... Allah, büyük bir kuvvettir. Ona daima inanmak lâzımdır, dedi. Ve bu konuda uzun uzun izahat verdi. Ben de, o zaman anladım ki, Atatürk'ün dinsizliği hakkında söylenenlerin aslı yoktur. Ve Ata, bütün söylenenlerin hilâfında dindar bir insandı.
Sayfa 172 - (S. Arif Terzioğlu) Yazılmıyan yönleriyle Atatürk S: 88-89Kitabı okudu
··
282 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.