Bir kitabı okumam için bana heyecan veren birşeyler olmasını isterim.Bu kitabı okumak için bana heyecan veren şey;yazarın ortaya çıkartmış olduğu bu felsefi görüşün arkasındaki etkenlerin çok daha anlamlı ve derin olmasıyla beraber kitapta geçen hikayenin gerçek hayattan olmasıdır.Böylelikle yazar edebi yönüyle felsefi bilginliğini harmanlayarak beni bu kitabın içerisine çekmeyi başarmıştır.İlgimi çeken diğer bir kısım ise eserin 9 günde yazılmış oluşu ve ilk başta isimsiz yazılmış olmasıdır.Çünkü eser edebi kaygılar içermeden yazılmıştır ve bu durum yazarımızın yaşadığı bu tarihi olayı yazma sorumluluğu hissederek yazmış oluşunu bize gösterir.Fakat yazarımız yine de başarıyı amaçlamadan başarılı olabilmiştir.Hatta kendisi de önsözünde şöyle söyler “Başarıyı amaçlamayın bunu ne kadar amaç haline getirip bir hedefe dönüştürürseniz kaçırma olasılığınız da o kadar artar.Çünkü mutluluk gibi başarının da peşinden koşulmaz.”Bu cümlesi başarıyı hırsa çeviren ve hayatını mahveden kişilerin tam da üzerine alınması gereken bir cümle olmuştur. Kitabımıza genel olarak bakacak olursak eğer kısmen otobiyografik bir eserdir diyebiliriz.Kitap 3 bölümden oluşuyor.Birinci bölümde nazi kampında kaldığı yılları kaleme alıyor diğer bölümlerde ise yazarın ismine “logoterapi”adını verdiği iyileşme metodunu ele alıyor ve bunları nazi kampında yaşadığı örneklerle ilişkilendirerek anlatıyor.Birinci bölüm düzensiz ve olaylar derine girilmeden aktarılmıştır cümleler basit ama bir o kadar da etkileyicidir.Zaman zaman kendimi orada hayal etsem de edemedim o kadar kötüsü sadece hikayelerde olurmuş gibi geldi.Birinci bölümü okuyup bitince düşündüğüm ilk cümle,çektiğin acılardan bir anlam kazanabilmek ve hayatına yön verecek şekilde değerlendirebilmek amacıyla bizlere aktarılmıştır diye düşündüm.Çünkü nasıl ki varoluşumuzda bir anlam ya da mutluluklarımızda bir anlam duygusu varsa acılarımızda da olmalıdır.Acılar sadece acı çekmek için gelmemiş de olabilirler.Bunu anlamlandırmak ne kadar güçtür.Eserin tamamına baktığımız zaman aslında tamamen bize aktardığı bu bakış açısıdır diyebiliriz. Yazarımızın Niche’nin şu sözünden alıntı yapmasını çok beğendim “Yaşamak için bi nedeni olan kişi,hemen her nasıla dayanabilir.” Yani bizlere tatlılarla ve acılarla kalabileceğimizi anlatıyor. Kitabın girişinde yazarımız hakkında dine karşı değil denilmiştir.Bu benim biraz merakımı uyandırdı.Yazar eğer dine ters bakmıyorsa anlam arayışını din ile bağını kuracak mı diye düşündüm.Okurken hep bu bakış acıcı vardı zihnimde. Kitabın önsözünde yazarla olan bir diyaloğa yer verilmiştir.Orada yazara bu başarı için ne hissediyorsunuz diye sorulduğunda cevabı; kendisi açısından bir başarı olmadığı ve bu eserde yaşamın anlamına ilişkin çok az şey vaat edildiği halde insanlar bu kitaba yöneliyorsa,insanlarda kavurucu bir sorun vardır noktasına dikkat çekmiştir.Sonrasında bu kitabı alırken isminden ne kadar etkilendiğimi düşündüm evet ben de o insanlardan biriydim. Yazar bir cümlesinde burada en iyilerimiz dönmedi diyor.İyilerimiz dönmedi demiyor.Bence burada kazananları ve kendisini iyiler kategorisinde tutuyor.Dönenleri kötüler kategorisine almış olsa da kendisini iyiler kategorisine alıyor.En iyiler dönmedi ama iyiler döndü kalıplamasını kuruyor.Bir diğer tezim ise kendi yaptığı kötülükler diğerlerininkinin yanında kötü denilemeyecek kadar iyi kalmışsa kendisini de iyilerin içine atıyor fakat en iyilerin içine koymuyor.Yazar kendince kötü değildir. Yazar bir paragrafında şöyle söylüyor “İnsanın çektiği acının büyüklüğü kesinlikle görecelidir “ Bu cümleye yüzde yüz katılıyorum ve şunu eklemek istiyorum içimizdeki kaygının,endişenin,sıkıntının azı da çoktur çoku da çoktur. Kitabı okurken kendimi zaman zaman mahkumlarla aynı hisleri yaşarken bulduğum anlar oldu.Onların şu sözü “Bir gün daha geçti.” Yaşamımın bu döneminde gün bitsin diye saat sayan ben bu cümlede kendimi gördüm. Çok güzel bir eserdi çok …

İnsanın Anlam ArayışıViktor E. Frankl · Okuyan Us Yayın · 202335,5bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semiha Öztürk