Bu roman İtalyan edebiyatçı Dino Buzzati tarafından kaleme alınıyor.Edebiyatta varoluşçuluk akımının yeni yeni uygulanmaya başlandığı zamanlar ve ses getiriyor.Filmi de çekilmiş.II. Dünya Savaşı yıllarında doktor bir ailenin asker olma hayalini gerçekleştiren genç teğmen oğlu Drogo’nun Bastiani Kalesi’ne tayin olmasının hikayesini okuyoruz. Drogo geldiği gün dönmek istiyor ,4 ay sonra dönmek istiyor şaşırtıcı bir şekilde 30 yıl kalede asker olarak meslek hayatını hasta olana kadar tamamlıyor. Bastiani Kalesi sarp dağların yamacında uçsuz bucaksız Tatar çölü adı verilmiş bir mekana karşı inşa edilmiş bir sınır karakol.Eski tarihlerde Tatarlardan korkarmış Avrupalılar.Özellikle Veba salgınından milyonlarca insanın kırıldığı 14.yüzyılda Tatarlar vebalı cesetleri mancınıkla Avrupa kalelerinin içine fırlatırlarmış.Avrupalıların düşman bellediği Tatarlar için bu romandaki gibi kaleler inşa edilmiş.Artık eski işlevi kalmamış, tek bir düşmanın uğramadığı bu kalede ömür çürüten Drogo ve onun gibilerin durağan, rutin, alışkanlıkların yönettiği hayatlarını okuyoruz. Drogo kahraman olmayı beklerken 30 yıl boyunca tek bir düşman görmeden kalenin içinde taşlardan birine dönüşüyor aslında.İlginç olan öyle bir kaleden çölü görebilirsiniz diye düşünürken çöle bakan hiçbir pencerenin olmaması daha da hayat dediğimiz hareketlilikten kopmalarına neden oluyor. Bu nasıl bir duygu biraz anlamaya yakın bir meslek yapıyorum ama tamamen yönetmeliklere tâbi olmak ,o yönetmelikteki kuralları sorgulamadan kabul etmek, yaşamak.Öyle insanlar var ve çok sayıdalar.Hiçkimseyle sorun yaşamadan, tek kavga etmeden ,iniş çıkış yaşamadan çalışma hayatını tamamlayan başı sonu ortası bilinen bir hayati risksiz, heyecansız yaşayan binlerce insan var.Birçok insan alışkanlıklarının çocuğu olmayı seçer,Kendini geliştirmek, büyümek yoktur vizyonlarında.Optimal düzeyi düşük insanlar bunlar.Garantici insanlar bir bakıma.Onlara dair herşey tahmin edilebilir:) Bir insanı tanıma serüvenimde bu yargıya vardığım kim varsa artık hayatımda değil:)) Herkes bu hayatı ilk kez yaşıyor.Anneler, anneanneler, kız çocukları.Yetmişinde zeytin ağacı dikeceksin mesela dizesini asla anlamayacak insanlardan birinin hayatı bu roman..Birçok insan doğuştan yorgun diye düşünüyorum.Aslında dönem dönem insanlık tarihine baktığımızda yorgunluk ve ataletten sıyrılıp yeni dünyalar, yeni yollar keşfetmeye bazı halklar kendinde kuvvet bulmuş.Yoksa olmazdıki Antik Çağdaki felsefeler.. Coğrafi Keşifler..Fransız İhtilali…Sanayi İnkılabı..Uzay Çağı…İnternet..Birileri hayatını ,herseyini riske etmeyi göze alabildiğinde gelişme ve farklılık, yenilik hayatımıza giriyor. Ben dinlerken sıkıldım böyle bir hayatı yaşayanlar nasıl sıkılmaz anlayabileceğim bişey değil..

Tatar ÇölüDino Buzzati · İletişim Yayınevi · 201813,1bin okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülcan Coşkun