Araf'ta yaşıyorum sensizken hayatı.
Öylesine çizilmiş bir kader çizgisi üzerindeyim.
Kıldan ince, kılıçtan keskin.
Senli yanım,
Altından ırmaklar akan cennet,
Sensiz yanım,
Bir birinden beter yedi cehennem.
Varlığınla yokluğun arasında gidip geliyorum.
Badem ağaçları var her yerde.
Bahar ayında alıcı kuşlar uçuyor,
Ve susmayan cırcır böcekleri çevremde.
Ha bir de,
Sensizliğin o çekilmez derdiyle birlikte.
Acaba diyorum,
Acaba neden bu kadar zor yaşamak.
Acaba neden yokluğunla,
Bu kadar terbiye ediyor beni hayat.