“İnsan yaşat ki, Devlet yaşasın” sözü çok kıymetli bir söz.
Bu sözü söyleyen Şeyh Edebali; Ahilik Teşkilatı'nın en önemli isimlerinden biri olmakla beraber aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu'nun kurucusu Osman Bey'in kayınbabası ve hocasıdır, yani önemli bir isimdir.
Sözün kıymetine sayfalar dolusu yazılar yazılır. Belki bir kitap bile çıkarılabilir. Hatta bunu zamanında bu sözden çok öncesinde Kutadgu Bilig'i yazarak Yusuf Has Hacip göstermiştir.
Ben de bu söze başka bir yönden değerlendirmek istiyorum. Sosyal bir ortamda, insanları mutlu et ki ortam şenlensin. Bunu kendini zora veya kötüye düşürmeden yap ki bir değeri olsun.
Çevrendeki insanlar mutlu olursa onların mutluluğu sana da yansır. Tabi ki bunu kendi mutsuzluğun pahasına yapma. Orta yol bul ve bunu nasıl yapabileceğini düşün.
Eğer başarabilirsen gerçekten mutlu olmak elinde. Tabi ki dünyevi olan her şeyi bir sonu olduğu gibi bu mutluluk hissinin de bir sonu olacak. Bazen ömrü çok kısa olacak, bazen anlarda saklı olacak. Değer mi değmez mi, değerlendirmek senin elinde. Acaba bazen denenebilir mi?