İnsan değişir. İnsanın hayatı, biten ya da yeni başlayan eylemlerin ilk günüyle doludur. Bir gün büyüdüğünü fark eder insan, yıllar sonra geri dönüp bir bakar ki sokakta son kez oyun oynadığı günü hatırlamıyor bile. Oysa büyümenin net bir takvimi olsa ya, kutsal bir günü olsa mesela, en azından o gün çocuklar dışarı çıkıp gönüllerince istedikleri kadar oynasalar ve bilseler ki ertesi gün büyüyecekler, bu bilinçle çocukluklarına son kez el sallasalar. "Çocukluğa Veda" diye özel bir gün olsa insan neler yapardı kim bilir? Tuhaf, insan çocukluğuna bir güle güle bile diyemeden büyüyüp gidiyor. Büyüdükçe gülüşlerinin azalması belki de bu yüzden.
Sayfa 11Kitabı okudu
·
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.