‘Karıncaları hep mükemmel örnek diye gösteriyorlar. İnsanı karıncaya dönüştürmek istiyorlar. Başarıyorlar da. Tüm sevimsiz ve çirkin şeyleri insanların tapacağı, hayranlık duyacağı araçlara dönüştürmekte gerçekten çok ustayız. Ben karıncadan nefret ediyorum. Hayatım boyunca ne karınca olmak istedim ne de olabildim. Çalış, çabala, taşı, depola. Koca bir hayat. Sonra da öl… Kim için? Ne için? Kim yararlanıyor? Kim keyfini sürüyor? Dört kişi. Yani hiç kimse. İş, iş için. Uygarlık, uygarlık için. Hepimiz bu oyunun içindeyiz. Oyunun kurallarını da koymuşuz.’ . Aşkale’ye gitmeyip Varlık Vergisi’ni ödeyen bir baba Diran, oğlu üç buçuk yıllık nafıadan geri dönen Baret, vergiden sonra ellerinde kalanla evi döndürmeye çalışan anne Arus ve kızları Hilda. Tarhanyan ailesi ile felaketlerden sonra tanışıyoruz. Her birinin en kötü halleriyle ama bilmiyoruz ki insan hayatı daha nelere gebedir? . Yalnızlar ile tanıştığım Zaven Biberyan’ın en merak ettiğim eseriydi Karıncaların Günbatımı. 1970 yılında Jamanak gazetesinde 294 gün boyunca tefrika edilen bu eser önce Babam Aşkale’ye Gitmedi adıyla çevriliyor tabii bazı eksiklerle. Ardından hem orijinal ismine hem de tam metnine kavuşuyor Karıncaların Günbatımı. . Karıncaların Günbatımı’nı çok sevdim. Bir ailenin ilmek ilmek çözülüşünü, yozlaşmanın belli bir sınıf ya da grup gözetmeksizin insana içkin bir şey olduğunu, bir ailenin ne zaman yuva ne zaman sadece kan bağından ibaret olduğunu göstermesiyle çok sevdim. Baret’i defalarca sarsmak istedim, Dırtad amca ile ada keyfi yapmayı, Lula’ya sarılmayı istedim. Sonunu değil de felaketleri değiştirmek de istedim ama o bir okur olarak elimde olmayan bir kudretti. Zaven Biberyan iyi ki bu kitabı yazmış, iyi ki okumuşum.. . Sirvart Malhasyan çevirisi, Ara Güler kapak fotoğrafıyla ~

Karıncaların GünbatımıZaven Biberyan · Aras Yayıncılık · 2022238 okunma

·

432 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan