Yazarın en iyi yapıtlarından biriymiş ki, öyle geldi bana da
Yalnızsın dünyada ve sonsuz,
Sana döner her yaratılmış şey,
Sende, ölüm, huzur bulur
Çıplak doğamız;
Mutlu değil, ama güvende
Eski acıdan. Derin gece
Bulanık zihnimizde
Kaygılı düşünceyi karartır;
Umut için, arzu için
Gücünün yittiğini duyar çorak ruh:
Böyle kurtulur kaygı ve korkudan
Ve ağır ve boş yılları
Sıkılmadan tüketir.
Yaşadık: ürkütücü bir hayalet
Ve ter içinde kalınan bir rüya
Nasıl dolaşırsa bebeğin ruhunda
Belli belirsiz bir anı gibi,
Öyle anısı kalır bizde
Ömrümüzün: ama korkudan uzaktır
Anımsayışımız. Neydik?
Neydi o buruk nokta,
Yaşam adı verilen?
Gizemli ve şaşırtıcı bir şey
Düşüncemizde bugün yaşam ve
Yaşayanların zihnine
Bilinmez göründüğü gibi ölümün. Nasıl
Kaçtıysa yaşarken ölümden, öyle
Kaçar çıplak varlığımız
Canlı alevinden yaşamın,
Mutlu değil, ama güvende;
Çünkü mutlu olmayı esirger
Ölümlülerden ve ölülerden yazgı.
Sayfa 130 - Frederick Ruysch’un Çalışma Odasındaki Ölüler KorosuKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.