Ay daha da yükseldi. Ve orada dikilip eski, bilinmeyen bir dünyanın düşüncelerine almışken Daisy'nin iskelesinin sonundaki yeşil ışığı ilk fark ettiğinde Gatsby'nin düştüğü şaşkınlığı hatırladım. Uzun bir yoldan gelmişti ve hayali ulaşamaması neredeyse imkânsız olacak kadar yakın görünmüş olmalıydı. Ama o hayalinin çoktan geride kaldığını bilmiyordu. Gatsby yeşil ışığa her sene bizi geride bırakan orgazmik bir geleceğe inanıyordu. O zaman bizi atlatmıştı ama bu önemli değil. Yarın gelir daha hızlı koşarız, kollarımızı daha ileri uzatırız. Ve uygun bir sabah.. Böylece denemeye devam ederiz. Durmaksızın geriye fırlatıp dursa da akıntıya karşı yol alan tekneler...