Merhaba Albayım yine ben geldim. Geçerken uğramadım, ayak üstü demedim ve de. Eve çıkıyordum, yorgundum, biraz da aşıktım hani ama yine de geçerken uğramadım sana. Söylesene Albayım... Neyin var evlat? diye telaşlanma hemen. Biraz başıma güneş geçmişti öğlen, biraz da... Biliyorsun ya Albayım. Gerçekten biliyor musun Albayım? İki insan birbirini sevince toprak bağrına basar mı onları? Sarıp sarmalar mı sıcak bağrında. Öz evladından esirgemez mi Albayım? Ben, şayet Oğuz... Yok Albayım. Olmazdı da galiba. Hem olsaydı, az uz olsaydı toprak basar mıydı onu bağrına? Kusardı Albayım! Bence, bence iki insan birbirini çok seviyorsa toprak kusmalı Albayım. Bütün sevgiler görülecek mevkilerde dizilmeli. Dizilmeli değil mi Albayım?.. Yorulmuşum ben Albayım. Bugün asayiş berkemal değildi teşkilatta. Biri güya sevmiş karısını. Öldürdüğünü itiraf ederken utanmıyordu oysa. Sevmek biraz da utanmak mıdır Albayım? Neyse Albayım, beni çocuklar bekler evde. Yaprakları ıslanmamış, kokusu taze yavrucaklar bekler Albayım. Ben gideyim. Yine gelirim Albayım. Yine, geçerken uğramam sana. Bizzat sana gelirim. Emekli Albayım...
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.