Cicero’ya göre, dostluğun gücü, insanın toplumluk bir varlık olmasından gelmektedir. Ancak bu tek başına dostluğun gereksinim kaynağı değildir. Dostluğu gereksinme değil, doğa yaratır. “Dostluğun doğuşunda ondan ne çıkarlar elde edileceği düşüncesinden çok, ruhların sevgi ile bağlanması vardır.”