Değersiz kişilere harcanmış değerli bir hayat..
"Jude" diyor Harold ona usulca. "Ah Jude. Canımın içi." O anda ağlamaya başlıyor çünkü ona kimse canımın içi demedi, Luke Birader'den beri. Willem bazen canımın içi, tatlım demeye kakışırdı, o da engel olurdu; bu sevgi sözü onun için kirli bir aşağılanma, ahlaksızlık demekti. "Canımın içi" diyor Harold tekrar ve söylememesini istiyor, hep söylemesini istiyor. "Oğlum benim." Ağladıkça ağlıyor, olduğu her şey için, olabileceği her şey için, bütün eski acılarına, bütün eski mutluluklarına ağlıyor; nihayet bir çocuk olmanın, çocukluğun bütün kaprislerini, isteklerini ve güvensizliklerini sergilemenin, yaramazlık yapıp affedilme ayrıcalığının, şefkat ve sevgi lüksünü tatmanın, o tabağın bitecek olmasının, bunca yıldan sonra bir annenin, bir babanın güven telkin eden sözlerine inanmanın, tüm hataları ve nefretine rağmen, hatta tüm hataları ve nefreti yüzünden özel bir insan olduğuna inanmanın utancıve sevinciyle ağlıyor.
Sayfa 800Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.