Memleket radyosu açıyorum bilgisayarda. "Aklımda kalmazdı yüzün, ellerin. Ah bu şarkıların gözü kör olsun." Hiç katılmıyorum. İçimdeki duyguları taşıyan şarkılar olamaz. Bilakis içimde denizler kabardığı için radyoyu açıyorum. Termosifonu yakmıyorum, yahut arabaya binip gezmiyorum. Radyo açıp bileklerimin kanamasını izliyorum. Bu şarkı onu hatırlamamı bir an için katlanır hale getirebilirdi. Ama bu kibirli sözleri beni çileden çıkardı. Yüzü, elleri her şeyi aklımda, sanata ihtiyacım yok. Dünyada müzik diye bir şey olmasa da onu hatırlamaya devam edeceğim.