Bazen yoruluruz, dinlenmeye bile gücümüz yetmez. Bense hep yorgundum, bu beni tüketiyordu. Sonra geldin canım oldun, daha bile fazlası. Ama o gün... O gün gördüm o uğruna öleceğim gülüşünü. Seni tüketirim ben Jeongguk, yemin ederim ki tüketirim. Sana verebileceğim hiçbir şey bırakmadılar ruhumda. Güldün ya Jeongguk, zerre bir şey kalmayan ruhumda bir şeyler hissettim. Gülümsedim, içim acıdı; kıyamam dedim yapamam ben, gülüşünü çalamam! Kalbim sıkıştı, mutlu oldum, üzüldüm, ağladım, güldüm, ellerim titredi... Ellerimi hiç titrerken gördün mü? Görmedin, çünkü yemin ederim ki titremezlerdi Jeongguk. Daha o an anladım ben gülüşünü çalacağımı. Sana son öpücüğümü verdikten sonra uyuyacağım hiç kalkmamak üzere çünkü sana yapabileceğim tek iyi şey bu olur sevgilim; gülüşünü çalamam, yapamam bunu sana! Belki hiç tadamadığım o huzurlu uykuyu kazanırım ben de. Şu an bu mektubu sen karşımda uyurken gülümseyerek yazıyorum. Sen beni hiç gülümserken gördün mü? Gördün, çünkü sana gülümsedim ben sadece Jeongguk. Bu mektubu okuduğunda da ağlarsın, bilmez miyim ben seni? Bilirim Jeongguk, en iyi ben bilirim. Ondandır bu gitmem. Güzelim gözyaşlarına değmem ben. Özür dilerim.
Bakmaya bile kıyamadığım Jeongguk'uma.
··
199 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.