Kimi insan zengin, kimi fakir. Bu adalet mi?
ALLAH'ın insanoğlunu bu dünyaya dilediğince yaşamak, keyfine keyif katmak, hedefsiz bir hayat sürmek için gönderdiğine dair bir delil mi var? Zira elimizde böyle bir delil olmalı ki, bu amaçla var edilmiş olan bir hayatta insanların tamamının fiziksel, ekonomik ve yaşamsal anlamda eşit olmaları gerektiğini düşünsünler.
Aksine bu hayatı ve
Sayfa 137
··
318 views
İlâhî rızaya nailiyet bakımından, varlığın imtihanı geçebilmek yokluğun imtihanından meşakkatlidir.
Zirâ nimet evvela şükretmeyi, beraberinde getirdiği sıkıntılara sabretmeyi ve nimetin tasarrufunda ALLAH'ın hududuna riayeti icap ettirir. Misal, gözümüz zaruri ihtiyaçlarımızı temin edebilmemiz için son derece ehemmiyetli bir organımız. Varlığına şükretmeyi; ağrısına, sızısına, maruz kaldığı kaza ve hastalıklarına sabretmeyi; harama nazar etmekten muhafaza ederek ALLAH'ın hududuna riayet etmeyi gerektirir. İlaveten her nimetin varlığı bize itiyad (Alışkanlık) kazandırır. Bu ise bizde nimetin daimi olacağı zannıyla rehavete kapılmamıza sebep olur. Bu zan şükrü ihmale sebebiyet verir. Yani gözümüzün varlığına o kadar alışmışızdır ki ölünceye kadar görme kaybı yaşamayacağımıza dair bize teminat verilmiş gibi şükretmek hatırımıza bile gelmez.
İnsan hangi nimete erişmiştir de o nimetin şükrünü eda edebilmiştir?
Hangi nimete muvaffak olmuştur da Rabbine nankörlük etmememiştir?
Yokluk ise böyle değildir. Yalnızca mahrumiyete sabrı iktiza eder (Gerektirir). İnsanın bir müddet sonra her şeye, acıya dahi itiyad kesbettiği (Alışkanlık kazandığı) düşünülürse, mahrumiyetle de yaşamayı öğrenecek olması yadsınamaz. Bu öğrenilmiş çaresizlik, kabulleniş, ubudiyyet (Kulluk) imtihanını daha kolay kılar.
Dolayısıyla rızay-ı ilahiyi kazanma yolunda nimetten mahrum olmaya yahut nimete muvaffak olamamaya sabretmek , nimete nail olmanın mesuliyetini yerine getirmekten daha kolay bir imtihandır.
1 yıl evvel paylaşmıştım. #186281877
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.