"Uyumadığım gecelerin sabahında,
Göz altlarımdan mor çocuklar doğardı.
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları.
Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzerdi,
Duaya açılan avuçlarım.
Avuçlarıma kar yağardı,
Kimi zaman tipi.
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım.
Birkaç kış geçti Pollyanna,
BEN HEP MAHZUN KALDIM ."
✍️ Didem Madak
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.