Her geçen gün ölüme biraz daha yaklaşıyorum. Bu cümle bir kanser hastasının düşüncesine benzese de en sağlıklı insan için de aynı şey geçerli.
Her geçen gün ölüme biraz daha yaklaşıyorum. Hayatına yön veren tüm fikirleri düşün, gördüğün tüm yüzleri düşün, en sevdiğin tabloları düşün, sevdiklerini düşün. Her geçen gün her şeyin biraz daha yaşlanıp dağılmasına şahit oluyorsun. Küçük bir çocukken filmlerine hayranlık duyduğun adam şu an yaşıyor mu? Peki ne hâlde? Sana öğüt veren yaşlıları düşün. Her geçen gün hücre ölümüne karşı koyamadıkları için biraz daha ölüyorlar. Kabul etmelisin ki az önce şu andan daha gençtin. Yarın sabah daha yaşlı uyanacaksın.
O zaman tüm bu telaş ne? Ne için çabalıyorsun? Bilim adamlarının ölümsüzlüğü senin için aradığını mi düşünüyorsun? Sen geleceğin mazotusun. Sen yarınların gübresisin. O zaman tüm bu telaş ne için. Yok olacaksın. Bunu kabul etmeli anı biriktirmeye odaklanmalısın. Konumunu, statünü, adının önüne gelen unvanı boş ver. Bir süre sonra süslü mezar taşlarının altındaki kemiklerden ibaret olacaksın. Ölümü unutmaya neden ihtiyaç duyasın? Neden hiç ölmeyecek gibi yarınlar yaratmaya çalışıyorsun? Neden ölümü hatirlama fikri seni rahatsız ediyor?
Öleceksin.
Sen yarının yok olanısın.
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.