Her yazarın bir yoğurt yeme şekli vardır. Çoğul bir ifadeyle kimseyi savunmam ama şunun altını çizmem gerekiyor. Yazarın kurduğu cümle kalıplarında bir öznellik var. Zaten bu kitabı alma sebebim de buydu. Kurduğu cümleler altı doldurulabilecek türden değildi. En çok ilgimi çeken cümlesi ise “Ama ben çoğu zaman sanki nefretimi bile beni ilerde çok sevebilecek biri için saklıyordum.” Yani bir babaya olan nefreti henüz çocuk olan biri bu şekilde ifade edebiliyorsa hassas bir kalbi var demektir. “Baba olmayı beceremeyen adamlar ile politikacılar arasında hiçbir fark yoktur. Sözlerini tutmadıklarından pazarladıkları her zaman bir öncekinden çok daha büyük başka bir yalandır” demesi ise bir travmadan çok daha fazlasını gerektirir. Bana göre çok daha büyük acılar. Kitabı okuduğunuzda kurduğu her cümlede haklı olan küçük bir çocukla karşılaşıyorsunuz. Ve üzülerek bunu söylüyorum ki bu tam bir şerefsiz. Bu yüzden o küçük çocuğun kurduğu her cümlede ettiği her küfürde haklı olduğunu görebiliyorsunuz. Ki zaten bazı yerlerde okkalı küfürler edebiliyor. Bu sizi rahatsız etmeyecektir emin olun. Ve şunun garantisini veriyorum aynı zamanda güleceksiniz hem de çoğu yerde ağlasanız da. Samimi bir o kadar da gayretli bir mucizeye tanıklık edeceksiniz ve emin olun bu kitabı unutmayacaksınız

Babam Karı Kovalardı Ben MucizeEmre Işık · Cinius Yayınları · 2024953 okunma

·

5 artı 1'leme

·

126 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gamze ılık